پسرم، ای ` سروش ` کوچک من!

ای چراغ شبان تار پدر!

تو یکی غنچه ای و من گل پیر -
تو شکفتی، ولی پدر پژمرد -
خرمی رفت از بهار پدر.
***
آمدی، تا پدر به خویش آید
نرم نرمک، ره سفر گیرد.
مرغ نوپای تازه پروازی
آمدی تا که مرغ خسته ی پیر -
زین قفس، جاودانه پر گیرد.
***
` من ` و ` تو` چیست؟ هیچ می دانی؟
معنی واژه های: ` بود ` و ` نبود `
تو یکی برگ استواری و من -
برگ لرزنده بر درخت وجود
***
تو بهاری و من زمستانم
آمدی تا که من به خواب شوم
من چو برفم، تو همچو خورشیدی
پیش خورشید، باید آب شوم
***
پسرم، ای ` سروش ` کوچک من
تو بهاری و من زمستانم
تو بدین باغ، پا نهادی و من -
فصل بدرود گوی بستانم
***
` غنچه ` لبخند می زند که دگر
باغ، جای ` گل کهن ` نبود
توئی آن نو دمیده غنچه ی من
با تو این باغ، جای من نبود
***
` باغ ` گفتم، ولی خطا گفتم
عرصه ی ما ` کویر` ` باغ نما ` ست
` ماه ` و ` خورشید` هم به دیده ی من -
دو - سیه گنبد `چراغ نما`ست
***
اگر این عرصه، باغ و، گر راغ است
ما که رفتیم، بر تو ارزانی
دارم امید، زین سفر نکشی -
همچو من، سالها پشیمانی.
۱۶/۶/۱۳۵۰